Εσύ το τσιφτετέλι σου κι εγώ το στεναγμό μου
για όλα αυτά που μου ‘ταξαν και βγήκαν μια ψευτιά
για όλα αυτά που χάθηκαν μες τη βουή του δρόμου
και δε γυρίζουν πια

Εσύ την κομπανία σου κι εγώ ξανά και πάλι
στους δρόμους ασυντρόφευτος και πάντα μοναχός
ο ίδιος και χειρότερος αγύριστο κεφάλι
και γύρω χαλασμός

Εσύ το τσιφτετέλι σου κι εγώ ωχαδερφιλίκι
κι εγώ τρελός για δέσιμο με μάτια σαν φωτιά
δε φτάνει που μας πούλησαν πουλάν και νταηλίκι
και ρέστα μας ζητάν