Σπίθα, μες στη νύχτα μου άστρο κρυφό, χάλκινη αστραπή
ήπια, την ανάσα σου στάχυ ξανθό σε χαμένη γη
στιγμή δε σε αγγίζει, του χρόνου η ρωγμή
σαν ίσκιος την ανάμνηση προσμένεις μοναχή.

Σχήμα, στην εικόνα μου, γράμμα κλειστό, πάθος μακρινό
στάλα, στην παλάμη μου, μύρο παλιό, δάκρυ δροσερό
σχισμή σ’ έχει κρατήσει, σε βράχο σκοτεινό
ποτάμι από κρασί στυφό, της γεύσης μυστικό.

Η αλμύρα καίει τ’ άδεια μου βήματα μες στην άβυσσο σ’ αναζητώ
στων ερώτων σου τ’ άγρια κύματα το πιοτό θα πιω το δυνατό
πόθε πέταξε, σχίσε το πέλαγο, ξεχασμένη πόλη στο βυθό
σε χορό τρελό, κάψε το έλλογο, να γυρίσεις πρίμο τον καιρό
στο ταξίδι αυτό, σύμβολο κέρδισα, της λαχτάρας μου τον κεραυνό
κόντρα σ’ άνεμο τον ήλιο μέτρησα, τη σχισμή θα ψάξω να σε βρω.

Σπίθα, μες στην έρημη γη, άστρο κρυφό, χάλκινη αστραπή.