Τραγούδησε μου
κάτω απ’ το φως το άσβεστο των αστεριών
Το δρόμο βρες μου
ποιο μονοπάτι, ποια στροφή να πάρω
να `ρθω πάλι να σε δω.

Τον τρόπο πες μου
να θυμηθώ ξανά τον ύπνο των παιδιών
Και φώτισε μου
τις αυλές των φεγγαριών.

Οδήγησε με
μες στη βουή της πόλης, ξέρω, θα χαθώ
Ορμήνεψε με
Μες στη νυχτιά τα βήματα σου μύθε με πιστά ν’ ακολουθώ.

Έλα και δες με
αν στο σκοινί μου έμαθα ν’ ακροβατώ
Και άκουσε με
αν ποτέ σε χρειαστώ.

Κι αν δεν μπορώ ν’ ανοίγω δρόμους μες στη θάλασσα
και άμα νιώθεις τη ζωή μου πως τη χάλασα
οδήγα με τα λάθη μου να δω,

Κι αν το παρόν μου έχει λάθη και ανοίγματα
κι αν δεν μπορώ να λύνω γρίφους και αινίγματα
βοήθα μ’ ένα νεύμα να τα βρω.