Μη ζητάς στη γειτονιά μας,
χαμογελαστούς ανθρώπους
Κουραστήκαν απ’ τις έγνοιες,
και γεράσαν απ’ τους κόπους

Μη ζητάς στη γειτονιά μας,
τη χαρά να δεις κρυμμένη
Μας εκοίταξε στα μάτια,
κι έχει φύγει τρομαγμένη

Τρύπες και στο πουκάμισο,
και στο σακάκι τρύπες
βρήκαν και μπαινοβγαίνουνε,
τα βάσανα και οι λύπες

Μη ζητάς στη γειτονιά μας,
τα παιδιά να δεις κεφάτα
Χάσαν το γλυκό τους γέλιο,
δίπλα απ’ τ’ αδειανά μας πιάτα

Μη ζητάς στη γειτονιά μας,
ούτε ήλιο, ούτε φεγγάρι
Χρόνια έχουμε νοικάρη,
στη καρδιά μας το σκοτάδι