Κινούμαι σε κυκλάκια σε κύκλους περπατώ
θα σπρώξω ένα βράχο ψηλά σ’ ένα βουνό
κι όταν κυλήσει κάτω θα πάω να τον ξαναβρώ
να τον ξανανεβάσω δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ

Για σένα εταιρία θα βγω να χτυπηθώ
κι όταν με αποσβέσεις θ’ αρχειοθετηθώ
μηνιάτικό του τρόμου πόσο τρελά σε αγαπώ
ξέρεις πόσο σε θέλω ξέρεις και πόσο σε ποθώ

Δεν υπάρχει εταιρία που να κόβεται στα τρία
θα σε πιάσει υστερία και δε θ’αφήσεις τίποτα
κι όταν θα γίνεις νούμερο ένα αυτή η παρανοϊκή μανία
θα εξελιχθεί σε μια αηδία μια ανία μια κακόγουστη ειρωνεία να μαζεύεις ν’ ανεβαίνεις να κατεβαίνεις να ξανανεβαίνεις και ξαφνικά να καταλαβαίνεις ότι δε σε γλιτώνει τίποτα πια

Ανάβω όλα τα φώτα μήπως και ζεσταθώ
κάτι πρέπει να λείπει θα ψάξω να το βρω
γυναίκα δώσ’τα κιάλια τα θέλω λίγο για να δω
του απέναντι τα χάλια έτσι λιγάκι να φτιαχτώ