Πώς να σε ξεχάσω,
και με κομμένα τα φτερά πώς να πετάξω,
σβήνω το φως μα το κενό μου μεγαλώνει,
βγάλε, σου λέω, το καρφί που με πληγώνει,
να σ’ αγαπάω σαν τρελός αντέχω κι άλλο,
στον εαυτό μου χειροπέδες πια θα βάλω,
σε συρματόπλεγμα θα κλείσω την ψυχή μου,
τώρα που σ’ έχασα δε θέλω τη ζωή μου.

Και τρελαίνει το μυαλό μου,
το νεκρό τηλέφωνό μου,
και δεν είμαι καλά, καθόλου καλά, γιατί,

Γι αυτό σου τραγουδάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και μόνος μου μιλάω, στο άδειο σώμα μου σε κρατάω,
γι αυτό σου τραγουδάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και μόνος μου μιλάω, στο άδειο σώμα μου σε κρατάω.

Με μαύρους κύκλους, και με μάτια δακρυσμένα,
με βρήκε άλλο έμα πρωί λιώμα για σένα,
την πόρτα κλείδωσα, διπλό έβαλα σύρτη,
μα η σκιά σου είναι πάλι μες στο σπίτι,
όλα τα πέταξα για να μη σε θυμίζουν,
συγχώρεσέ με, μα οι τύψεις με φοβίζουν,
η μοναξιά μου δακρυγόνα πάλι ρίχνει,
παντού αφήνει δικά σου ίχνη.

Και τρελαίνει το μυαλό μου,
το νεκρό τηλέφωνό μου,
και δεν είμαι καλά, καθόλου καλά, γιατί,

Γι αυτό σου τραγουδάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και μόνος μου μιλάω, στο άδειο σώμα μου σε κρατάω,
γι αυτό σου τραγουδάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και μόνος μου μιλάω, στο άδειο σώμα μου σε κρατάω.