Στα χρόνια τα κατοχικά άφησα στο Παγκράτι
σ’ ένα θρανίο μάνα μου τα γράμματα αμανάτι
και πήρα δρόμους ψάχνοντας ήλιο να βρω κοντά σου
Αθήνα μου κατοχική σκιά μες στη σκιά σου.

Άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω
μαύρη κουραμάνα μάνα να σου πάρω.
Μαύρη κουραμάνα να σου πάρω,
άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω.

Στα χρόνια τα κατοχικά δεν έπιασα μολύβι,
η πείνα και οι κουμπουριές τα είχα για παιχνίδι
και πώς να κάνεις πέρασμα χαμίνι μες στα κρύα,
χίλιες παγίδες για πουλιά στήσανε τα θηρία.

Άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω
μαύρη κουραμάνα μάνα να σου πάρω.
Μαύρη κουραμάνα να σου πάρω,
άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω.