Περιμένει το ταξί κι η δική μου η ψυχή προδομένη
απ’το πρώτο σου φιλί ως και τούτη τη στιγμή ήσουν ξένη
με το ζόρι με κρατάς όλο κλαις και με ρωτάς πώς θ’αντέξεις
όπως άντεξα κι εγώ πως τελειώνουμε εδώ να το πιστέψεις

Όταν φεύγω φεύγω δεν ξαναγυρνάω
φεύγω κι ας μην έχω πού αλλού να πάω
όταν φεύγω φεύγω και αφήνω στάχτες
από τέτοιες ψεύτικες αγάπες

Περιμένει το ταξί είναι μία και μισή τι να πούμε
με ρωτάς δεν απαντώ λες και δε κάνω το σωστό θα το δούμε
έχεις κι άλλα να μου πεις πως θα ζεις εσύ χωρίς αγάπη
όπως ζούσες και παλιά τώρα πια είναι αργά δε μ’έχεις μάθει

Όταν φεύγω φεύγω δεν ξαναγυρνάω
φεύγω κι ας μην έχω πού αλλού να πάω
όταν φεύγω φεύγω και αφήνω στάχτες
από τέτοιες ψεύτικες αγάπες