Κόρη μου όμορφη, κόρη θλιμμένη
μέσα στα κύματα, αναθρεμμένη
Εσύ δεν ήσουνα, γι’ αυτό το προξενιό
πώς γίνεται να μη σε φτάνω
να σε γλιτώσω απ’ τον καημό

Όμορφη θλιμμένη κόρη
πού να’ ναι εκείνοι οι κανταδόροι
που σε γλέντησαν παλιά
Τώρα με σύρματα και τείχη
ορίζουν τη δική σου τύχη
κι όλο σου σφίγγουν τη θηλιά

Κόρη μου όμορφη… αναθρεμμένη
μέσα σ’ αυτόν εδώ, το δρόμο δεν ξεχνώ
Ψάχνω τα πρώτα βήματά σου
μέσα απ’ της πίκρας τον καπνό