Μ’ ένα ταξίδι στο μυαλό, τα `ριξα όλα στο βυθό
και βγήκα στον αιώνα.
Λευκό πανάκι η καρδιά και το κορμάκι μου μπροστά
γυμνό σε μια γοργόνα.
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα αδέσποτο μικρό, χωρίς πατρίδα και Θεό
με κοίταξε στα μάτια
ήρθε κοντά μου μια βραδιά, κι έγιναν σκόνη τα πανιά,
και στάχτη τα κατάρτια...
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ
σε γυάλινο ποτήρι
που `λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα
πριν βγουν στο πανηγύρι
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...