Σκαριά παλιά σακατεμένα
στα πέλαγα του χρόνου τ’ ανοιχτά
τα όνειρά μου σκουριασμένα
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά

Κι ένα φεγγάρι στα βαθιά
ίδιο του Αυγούστου η φωτιά
με ταξιδεύει
Σ’ ότι έχει μείνει από τον παλιό
απ’ τον κρυφό μου ουρανό
και με παιδεύει...
και με παιδεύει...

Σκληρά ποτά κακό ξενύχτι
και τα χαρτιά μου μια πληγή
πιασμένος πάντα σε ένα δίχτυ
κι η νύχτα μου μια φυλακή
κι η νύχτα μου μια φυλακή