Φεύγω κρυφά μια ζαβολιά
μ’ έχει πληγώσει.
Σαν τα παιδιά τώρα που ο άνεμος
φυσά ένα τραγούδι που δε λέει
να τελειώσει
και σε μια θάλασσα με παίρνει μακριά.

Είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις
όταν το πέλαγο βαλθεί να τραγουδά.
Χίλιες φωνές για να μη ξέρεις
να διαλέξεις κι ούτε κατάρτι να δεθείς
ούτε σχοινιά.

Θα πάω ψηλά με τα φτερά μου
που θα ανοίξω
στου παραδείσου τα παράξενα νησιά.
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω στα σκοτεινά
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
μέσα στου κόσμου τ’ αδιέξοδα στενά
μέσα στου κόσμου την απέραντη ερημιά
λύσ’ τα μαλλιά σου να `ρθω να σου μιλήσω.