Ούτε ένα χαμόγελο πια δε μου χαρίζεις.
Λες πως δε με ξέρεις πια, πως δε με γνωρίζεις.
Κι όταν σου ζητώ εγώ αγάπης αποδείξεις,
μάχη γίνεται άνιση και ξεσπάς σ’ εκρήξεις.

Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.

Ούτε πλησιάζω πια γιατί δε μ ‘ αφήνεις,
δείχνεις με τον τρόπο σου πως δε θες να μένεις.
Κι όσο και να προσπαθώ να σε καταλάβω,
ένα είναι σίγουρο, δε θα σε προλάβω.

Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.

Όχι, δεν τα εννοείς όσα λες και όσα κάνεις.
Όχι, όχι δεν μπορείς άδικα να με πεθαίνεις.

Όχι, δεν τα εννοείς όσα λες και όσα κάνεις.
Όχι, όχι δεν μπορείς άδικα να με πεθαίνεις.

Τι ‘ναι αυτά που λες; Τι ‘ναι αυτά που λες;

Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.
Τι ‘ναι αυτά που λες; Δεν ενδιαφέρεσαι μου λες
Τι ‘ναι αυτά που λες; Λες πως δε με θες.

Όχι, δεν τα εννοείς. Όχι, δεν τα εννοείς.