Χαλάει απόψε ο καιρός, λένε θα βρέξει
κι αυτή η ομπρέλα που κρατώ πόσο ν’αντέξει
να κλάψω πάλι δεν μπορώ μα έχω θλίψη
μια αγκαλιά και μια ματιά μου έχουν λείψει

Ήλιε μου όταν θα την δεις μια Κυριακή στο δρόμο
να της χαϊδέψεις τα μαλλιά να την αγγίξεις μόνο
κι αν νιώσει πως το χάδι σου μοιάζει με το δικό μου
να της ζεστάνεις την καρδιά πες της για τον καημό μου

Γράφω στο τζάμι το θολό πόσο μου λείπεις
έλα απόψε να με βρεις και να το σβήσεις
κάποιος στο δρόμο βιαστικά μόνος του πάει
είναι σκληρή η μοναξιά και με πονάει