Κύμα κι άνεμος αντάρτης,
της ψυχής ο χάρτης
δείχνει πού με πας.
Γύρω χρώματα του κόσμου·
δεν υπάρχουν, φως μου,
σύνορα για μας.

Ζάλη ζάλη, πάμε, γλυκιά μου ζάλη,
σ’ ένα ταξίδι πάλι πάμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.

Στάζουν όνειρο τα μάτια,
μάτια μου παλάτια,
της ψυχής κλειδιά.
Ξέρω, όσοι αγαπάνε
στο φεγγάρι πάνε,
γίνονται παιδιά.

Ζάλη ζάλη, πάμε, γλυκιά μου ζάλη,
σ’ ένα ταξίδι πάλι πάμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.