Αδέσποτα λόγια το τραγούδι μου,
στιγμές του ονείρου τα κατάστιχα...
εργένικο «αχ», αν δεν ακούστηκες,
θα φταίει η σιωπή, που καταχράστηκα.

Ψυχή μου πάλιωσες,
κι όταν δεν άντεξα εγώ,
πάλι με μάλωσες...

μα να σ’ αλλάξω δεν μπορώ...
από καημό κι από ευθύνη
το «αχ» εργένικο θα μείνει

Κρεβάτι μονό μου, δε με στρίμωξες
τις νύχτες στον τοίχο από έρωτα...
αδέσποτες μνήμες θέλει η ανάγκη μου,
να γίνουν φωνή για το τραγούδι μου.