Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ’ αυτή τη γη,
σ’ αυτό το σώμα.
Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ’ αυτή τη μυρωδιά,
στο χώμα.

Είμαι στημένος κι απορώ,
πόσο η βροχή έχει αλλάξει
κάποτε έβρεχε νερό, τώρα με καίει σαν με στάξει

Και δεν μπορώ να γίνω
άνεμος σαν κι εσένα,
είμαι ποτάμι μαύρο,
κυλάω απελπισμένα.

Κλεισμένος σε δυο όχθες,
τις τρώω, μα δε φτάνω
ποτέ σ’ αυτό που νιώθω,
πάντα σ’ αυτό που χάνω

Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
τα πάντα γύρω μου αρνούνται
ν’ αλλάξουν ή να κινηθούν,
την κάθε σκέψη μου φοβούνται.

Φοβούνται μήπως αρνηθώ
τη νέκρα τους να κάνω βιος μου,
κι ο φόβος τους είναι σχοινί,
δένεται αγόγγυστα ο λαιμός μου.