Φυλακισμένος βρίσκομαι και βαροδικασμένος
μα η σκέψη γίνεται πουλί και φεύγει απού το κάστρο
και τριγυρίζει λεύθερη σε όρη και λαγκάδια.
Γρικά κουδούνια στις κορφές κι αηδόνια στσι μπαξέδες,
θωρεί και κείνη π’ αγαπά.