Ζωή στα κατσικομούλαρά μας
πέθανε ο Θύμιος, συμφορά μας.

Μας άφησε για το δειλινό
εκατόν δώδεκα χρονώ.

Και είπεν ο Θύμιος πριν να σβήσει
ξέρετε γιατί είχα τόσο ζήσει.

Βοτάνια είχα μαγικά
ωρέ παιδιά μ’ τα θηλυκά

Και όταν γινόταν η κηδεία
και ήρθανε γυναίκες κουστωδία

Λεν πως ο Θύμιος δηλαδή
τις άνοιξε το ματ’ να ιδεί.