Κάπως έτσι λήγει η ιστορία για τους δύο
Κοιτάζω πίσω και χάνεσαι στον τοίχο
ήθελες ένα βράδυ και ήθελα για πάντα
Την έπαθα πάλι, αυτός είναι ο πόνος του βλάκα
Σαν polaroid πεταμένα στην έναστρη νύχτα
Μονολογείς και καταστρέφεις της αγάπης τα δίχτυα
Κι εκεί που ήθελα τόσα, τώρα δε θέλω τίποτα
Επιστρέφω σ’ εμένα, αλλά σκέφτομαι εσένα
Κι ούτε το σπίτι με χωράει, ούτε η ψυχή μου
Γιατί θέλω την αγάπη σου, θέλω πίσω τη ζωή μου
Σαν ένα κύμα μεγάλο σκάω πάνω στα βράχια
Νιώθω πώς θα ήταν το μέλλον και πνίγω τα δάκρυα
Πόσες φορές είπα κρίμα γιατί θα ήμασταν ωραία
Κοιτάζω ψηλά το φεγγάρι γιατί δεν έχω παρέα
Οι μηχανές του καφέ θαμπώνουν τις νύχτες
Τυχαία ζευγάρια στους δρόμους, στις πίστες
Αλλάζουν τηλέφωνα και χάνονται οπουδήποτε
Όταν είσαι έτσι, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε
Αυτή είναι η περίληψη ενός μεγάλου βιβλίου
Και η κατάληξη ενός ερωτικού αστείου

Ευτυχώς κρατάω τη γλώσσα μου τρυφερή
Να δεχτώ πως με την άλγεβρα η ζωή είναι απλή
Ψέματα! Τα αισθήματα πληρώνονται ακριβά
Χωρίς εσένα τα μάτια μου νιώθω βαριά
Κι όπου πάω με πνίγει η αθλιότητα,
Το φως της τηλεόρασης, το απόλυτο τίποτα
Το χάος των δρόμων, πάνω και κάτω
Αυτά που πατάω με παίρνουν από κάτω
Ήθελες μόνο μια νύχτα κι ήθελα για πάντα
Την έπαθα πάλι, αυτός είναι ο πόνος του βλάκα
Κι αν την ξαναπάθω το ξέρω πώς θα γίνει
Ο ένας θα τρέχει και ο άλλος θα πίνει
Βρώμικη νύχτα, είμαστε δύο
Απ’ το σκοτάδι μού γελάει το ανοιχτό ψυγείο
Το γάλα, τα αυγά, το ψωμί και το μέλι
Αν μπω στην κατάψυξη θα βρω ένα αστέρι
Αυτό είναι για σένα
Με αγάπη από μένα