Σε μια έκρηξη θυμού,
έκλεισα πίσω μου την πόρτα,
έδωσα όρκους δυνατούς,
πως δε θα γύριζα όπως πρώτα,
έσφιξα δόντια και ψυχή,
άρπαξα ό,τι πιο δικό μου,
και βγήκα βράδυ σαν τρελός,
μήπως και βρω τον λυτρωμό μου.

Σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου,
ώρες, κριτές, με οδηγούν,
κι υποχωρώ στον εθισμό μου,
σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου,
ώρες, κριτές, με οδηγούν,
κι υποχωρώ στον εθισμό μου,
σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου.

Σε μια έκρηξη θυμού,
είπαμε λόγια πικραμένα,
γκρέμισες ό,τι τρυφερό,
κρατούσα μέσα μου για `σένα,
σε μια στιγμή παροξυσμού,
χειρονομίες ξιφομάχοι,
κάναν τον έρωτα αυτό,
να μοιάζει με πεδίο μάχης.

Σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου,
ώρες, κριτές, με οδηγούν,
κι υποχωρώ στον εθισμό μου,
σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου,
ώρες, κριτές, με οδηγούν,
κι υποχωρώ στον εθισμό μου,
σαν σκληρό ναρκωτικό,
δολοφονείς τον εγωισμό μου.