« Τι πουλάς, θολό κορίτσι,
με τον άνεμο στα στήθη;».
« Απ’ τη θάλασσα νερό.».
« Απ’ τη θάλασσα νερό.».

« Τι κρατάς, θαμπό αγόρι,
μες στο αίμα βουτηγμένο;».
« Απ’ τη θάλασσα νερό.».
« Απ’ τη θάλασσα νερό.».

Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Είναι τα δόντια της αφρός∙
τα χείλη, ουρανός.

Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Είναι τα δόντια της αφρός∙
τα χείλη, ουρανός.

« Και, τα αλμυρά μας δάκρυα
από πού πηγάζουν, μάνα;».
« Απ’ της θάλασσας το κλάμα.».
« Απ’ της θάλασσας το κλάμα.».

« Κι από πού γεννιέται η τύψη
και η πίκρα στην καρδιά μου;».
« Απ’ της θάλασσας τη θλίψη.».
« Απ’ της θάλασσας τη θλίψη.».

Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Είναι τα δόντια της αφρός∙
τα χείλη, ουρανός.

Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Γελά’ η θάλασσα μακριά.
Είναι τα δόντια της αφρός∙
τα χείλη, ουρανός.