Αν αρχινίσω και τα πω τα πάθη μου τραγούδι
η μαύρη γης μαραίνεται, δε βγάζει πια λουλούδι.

Και τα τραγούδια λόγια είναι, τα λένε οι πικραμένοι
παλεύουν να βγει το κακό, και το κακό δε βγαίνει.

Αντίκρυ μου ήρθες κι έκατσες σαν ήλιο, σαν φεγγάρι
και ρούφηξες το αίμα μου, σαν το ξερό σφουγγάρι.

Να τον εκεί που πρόβαλε και κάντε του και τόπο
να λάμψει σαν Αυγερινός στη μέση των ανθρώπων.