Τώρα είσαι μακριά
δεν σε βλέπω συχνά
όλα είναι αλλιώς
όσο περνάει ο καιρός
η αγάπη έχει κενά
δεν μας βρίσκει πουθενά
τώρα πλέον μου μιλά μόνο μια σκιά
τώρα είσαι αλλού και σε ψάχνω παντού
όλα είναι αλλιώς
όσο περνάει ο καιρός
η αγάπη έχει φύγει έχει κάνει ταξίδι
τώρα πλέον μου μιλά μόνο μια σκιά

Τελικά δε μου `χαν πει απ’ την αρχή πως η ζωή του φοιτητή
Θα ναι παρόμοια μ’ αυτή του φοβισμένου ποιητή
σε ένα δωμάτιο μόνος θα με φοβίζει ο χρόνος
όμως εγώ γράφω για σένα
μια μπαλάντα και τα μάτια δακρυσμένα,
θα σε θυμάμαι πάντα όσο χαζεύω τα τραίνα
βλέπω εικόνες με θέμα μόνο εσένα
όλα γύρω λυπημένα, περασμένα μα όχι ξεχασμένα

Τώρα είσαι μακριά
δεν σε βλέπω συχνά
όλα είναι αλλιώς
όσο περνάει ο καιρός
η αγάπη έχει κενά
δεν μας βρίσκει πουθενά
τώρα πλέον μου μιλά μόνο μια σκιά
τώρα είσαι αλλού και σε ψάχνω παντού
όλα είναι αλλιώς
όσο περνάει ο καιρός
η αγάπη έχει φύγει έχει κάνει ταξίδι
τώρα πλέον μου μιλά μόνο μια σκιά

Ακόμη είμαι μόνος είσαι μόνη
είναι δύσκολη η κουβέντα, η συγγνώμη
το τηλέφωνο χτυπάει, ποιος το σηκώνει
δε με νοιάζει πλέον τι κάνεις
κατάλαβε το γιατί με χάνεις
τέσσερα χρόνια θα λείπω, κατάλαβε το δε σου ανήκω
σήκω και φύγε απ’ τη ζωή μου
δεν είσαι αυτό που ήξερα, δεν είσαι αυτό που ήθελα
τελειώνουν τόσο απλά όλα σήμερα
με δυο φιλιά και μια αγκαλιά
σήκω φύγε μακριά