Σαν του τσιγάρου μου τη στάχτη
που σκορπάει στον βοριά
έτσι κι η αγάπη σου χάθηκε μια μέρα.
Να σε γυρίσω δεν μπορώ
έχεις φύγει μακριά
τα μάτια μένουν δακρυσμένα και θολά.

Ρ
Σαν πέταλα μιας ανεμώνας η καρδιά μου
που στον αέρα φτερουγίζει σαν τρελή
και τα όνειρα που είχα κάνει σ’ ένα αστέρι
πέφτοντας σβήνουνε κι αυτά σε μια στιγμή.

Στη νύχτα κάθομαι και μόνος μου μιλάω
τα όσα ζήσαμε τα λέω και πονώ
και σαν τα μάτια μου γυρίζω στο φεγγάρι
την οπτασία σου επάνω την κοιτώ.

Ρ
Σαν πέταλα μιας ανεμώνας η καρδιά μου
που στον αέρα φτερουγίζει σαν τρελή
και τα όνειρα που είχα κάνει σ’ ένα αστέρι
πέφτοντας σβήνουνε κι αυτά σε μια στιγμή.


Την ανεμώνα δίχως πέταλα κοιτάω
και το αστέρι που έπεσε στον ουρανό,
είναι καρδιά και τα όνειρά μου που χαθήκαν
γιατί ανάμεσά μας μπήκε ο χωρισμός.