Είναι φορές που σκέφτεσαι, γι’ αλλού να ξεκινήσεις,
θέλεις να φύγεις, να χαθείς, πίσω να μη γυρίσεις,
μα εγώ έχω κάτι να σου πω, αυτό που έχω περάσει,
όπου κι αν πας τη μοναξιά, μαζί σου θα την πάρεις.

Δεν έχει τόπο η μοναξιά, δεν έχει διαβατήριο,
σαν το στοιχειό σε κυνηγάει, σε καίει σαν δηλητήριο.

Είναι φορές που σκέφτεσαι, πως δεν μπορείς ν’ αντέξεις,
η πόλη λες πως σ’ έπνιξε, ψάχνεις να βρεις τι φταίει,
μα εγώ έχω κάτι να σου πω, αυτό που έχω περάσει,
όπου κι αν πας τη μοναξιά, μαζί σου θα την πάρεις.

Για όλα φταίει η μοναξιά κι η στείρα σου η αγάπη,
στο λέω εγώ που το `ζησα και μ’ άφησε σημάδι.