Μες στης νύχτας το τούνελ με κομμένη ανάσα φωνάζω
λες όμως και κανείς πια δεν ακούσει τη φωνή μου
μέσα στις φλέβες μου το πάθος μου ανήλεα κυλά
και παραδίνομαι
ναι παραδίνομαι
μέσα στις ίντριγκες της νύχτας σαν φιγούρα υπνωτισμένη δραπετεύω
στις σήραγγες του νου
ψάχνω να σε βρω
και μες στον ίλιγγο...

Μες στο παραλήρημα και μέσ’στη ζάλη μου
έλα και πάλι μην αργήσεις
το οργισμένο μου το πάθος μπορείς μονάχα εσύ να σβήσεις...

Να μπορούσα να βρεθώ για λίγο μεσ’ στο γκρίζο
το λυκόφως που κοιμάσαι
μια ματιά να ρίξω και να φύγω
το μυστικό σου, μυστικό θα μείνει μη φοβάσαι...

Να μπορούσα να περάσω μέσα απ’την ομίχλη
της σιωπής τ’αδιάβατο
μέσα απ’τ’άδυτα σκοτάδια να φτάσω μέχρι τ’άβατο το αδιάβατο

Μέσα στις φλέβες μου το πάθος μου ανήλεα κυλά
και παραδίνομαι
ναι παραδίνομαι
μέσα στις ίντριγκες της νύχτας σαν φιγούρα υπνωτισμένη δραπετεύω
στις σήραγγες του νου
ψάχνω να σε βρω
και μες στον ίλιγγο...