Μου ’χει ανέβει η αδρεναλίνη
έχω φρικάρει θέλω να ουρλιάξω
λες και μ’έχουν βάλει σ’αναμμένο καμίνι
δεν αντέχω άλλο, θέλω να φωνάξω!
Νιώθω ένα άγριο πάθος
καίγομαι, φλέγομαι, άναψα...

Καλέ τι λέτε δεν κάνει, θα ’τανε λάθος...
Θέλω να σε σφίξω δίχως οίκτο, βάναυσα!

Αχ! Κύριε Φρανκ μου είστε καταπληκτικός
νιώθω να χάνομαι στο κύμα μιας παλίρροιας
Αχ! Θεέ μου είστε πολύ ρομαντικός
νιώθω ηρωίδα μιας νουβέλας μυστήριας

Ελα και πάρε με, δε με νοιάζει
πάρε με μαζί σου στο μάτι του κυκλώνα
με έργο του Σαίξπηρ το φλερτ μας μοιάζει
εγώ είμαι ο Οθέλος
κι εγώ η Δυσδαιμόνα.

Σε θέλω, σε θέλω
καίγομαι άναψα
κι αυτό που νιώθω δε σηκώνει αναβολή,
θέλω να σε σφίξω καλέ τι λέτε
δίχως οίκτο δίχως οίκτο;
Βάναυσα! Άχ!