Αυτή την ώρα που το δρόμο μου παίρνω
Αναποφάσιστα γυρεύω τα βήματα
Μονάχος τώρα πρέπει να καταφέρνω
Να σχεδιάζω, να διαλέγω στηρίγματα
Χαμόγελα προσωρινά

Κι αν δεν αγαπούσα τις πίκρες μου
Κι αν δε λογάριαζα αυτά που δεν τέλειωσα
Κι αν δε σταματούσα στα λάθη μου
Στη φυλακή της μοναξιάς μου θα έλιωνα
Τίποτα δεν είν’ απλό

Αυτή την ώρα που τα μάτια μου ανοίγω
Κάποιοι τρελοί γελάνε έξω απ’ την πόρτα μου
Απ’ τη συνήθεια προσπαθώ να ξεφύγω
Θέλω να πιάνω σταθερά το τιμόνι μου
Να βρίσκω στεριά μοναχός

Κι αν δεν αγαπούσα τις πίκρες μου
Κι αν δε λογάριαζα αυτά που δεν τέλειωσα
Κι αν δε σταματούσα στα λάθη μου
Στη φυλακή της μοναξιάς μου θα έλιωνα
Τίποτα δεν είν’ απλό

Αυτή την ώρα που τα χέρια μου απλώνω
Και τις φτερούγες μου χαϊδεύει ο άνεμος
Το διαξάρι της ψυχής μου τεντώνω
Περιστρεφόμενος καθρέφτης αθάνατος
Στο τέλος στραβής εποχής