Ανησυχώ που δε μιλώ
και δε ζητώ κανένα
και απορώ που δεν μπορώ
να βρω στοργή για μένα

Δεν έχω φίλους για να πω
τι ψάχνω, τι γυρεύω
Κι αν τραγουδώ είναι γιατί
να κρατηθώ παλεύω

Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
έμειναν τα όνειρα γιαπιά
να λυπηθώ, πες μου, για ποια
γι’ αυτή που δε μου είπε γεια

Ανησυχώ που περπατώ
και είμαι δυο κομμάτια
το ένα λέει "σ’ αγαπώ"
και με κοιτά στα μάτια

Το άλλο φεύγει και γυρνά
τα πίνει κι επιστρέφει
κι ό,τι γουστάρω το πατά
σχεδόν το καταστρέφει

Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
έμειναν τα όνειρα γιαπιά
να λυπηθώ, πες μου, για ποια
γι’ αυτή που δε μου είπε γεια