Μου το ‘χαν πει από μικρή
να κάνω λίγο κράτει
μα εγώ έψαχνα για κάτι
που τώρα το ‘χω βρει.

Σ’ όλα του κόσμου τα στραβά
κι ανάποδα ήμουν μέσα
σε μια ζωή μπαμπέσα
και πλήρωνα ακριβά.

Σε κατακόκκινα πανό
και σε διαδηλώσεις
Δεν είσαι ό,τι δηλώσεις
στο λέω και πονώ.

Με δαντελένιο νυφικό
παντρεύτηκα μια μέρα
μα πέταξα σαν σφαίρα
πριν γίνει φονικό.

Με παραμύθια ερωτικά
κοιμάμαι όπως πάντα
και να ‘μαι στα τριάντα
χωρίς πεθερικά.

Κι αφού κουράστηκα πολύ
καιρός, λέω, να πεθάνω
λιγάκι, ν’ ανασάνω
να σπάσω σαν γυαλί.

Μα δε μου πήγαινε. Κι εγώ
που τόσα έχω περάσει
ε, ας κάνω, είπα, μια στάση
κάπου στον Χολαργό.

Μ’ ένα μολύβι στο δεξί,
στ’ αριστερό τσιγάρο
μπροστά σας θα φρενάρω,
ελεύθερο ταξί.

Ας ξεκινήσουμε ξανά
κι ας πέσουμε στα ίδια
στο λάκκο με τα φίδια.
Ζωή είναι και περνά!