Που να βρω, άλλη πατρίδα να λατρέψω
που να βρω, μια κασταλία να λουστώ
την πληγή της νοσταλγίας να γιατρέψω
και καρβέλι που να καίει φουρνιστό
Τα νησάκια σου στο πέλαγο καδένα
κι ο ασβέστης να φωτίζει τις αυλές
Αυγουστιάτικα φεγγάρια μελωμένα
ν’ αγαπάς, ν’ αγαπιέσαι και να κλαις
ν’ αγαπάς, ν’ αγαπιέσαι και να κλαις

Έχω γενιά αρχόντισσα
ω! άρχοντες του κόσμου
εσείς που δε γνωρίσατε
τη μυρωδιά του δυόσμου
Έχω βαριά κληρονομιά
ασήκωτη ευθύνη
τη λένε Ρωμιοσύνη

Κι αν η πίστη σιγοκαίει στα μανουάλια
το κορμάκι σου για έρωτα μιλεί
σκεπασμένο με δαντέλες ακρογυάλια
στου Αιγαίου το παθιάρικο φιλί
Μες τα σπλάχνα σου θαμμένες πολιτείες
που να βρω άλλη μανούλα στοργικιά
ρημοκλήσια με αγίων δυναστείες
Παναγιά μεγαλομάτα πιο γλυκιά
Παναγιά μεγαλομάτα πιο γλυκιά

Έχω γενιά αρχόντισσα
ω! άρχοντες του κόσμου
εσείς που δε γνωρίσατε
τη μυρωδιά του δυόσμου
Έχω βαριά κληρονομιά
ασήκωτη ευθύνη
τη λένε Ρωμιοσύνη
τη λένε Ρωμιοσύνη