Θα σε βλέπω πάντοτε
όπως τότε στα Εξάρχεια...
Σκοτεινή, παράξενη
μου μιλούσες στα μάτια.

Για ό,τι χάθηκε και ό,τι θα `ρθει
σε θυμάμαι να ρωτάς...
Κι εγώ έψαχνα στα όνειρά σου
αν ζούσε κάτι εκεί για μας.

Τα πουλιά όταν φεύγουνε
δεν γυρίζουν να κοιτάξουν...
Τα παιδιά όταν τρέχουνε
ούτε ξέρουν που θα φτάσουν.

Για ό,τι χάθηκε μη σε νοιάζει...
Για ό,τι θα `ρθει μη ρωτάς...
Κράτα με σφιχτά.
Δες! Βραδιάζει...
κι η νύχτα αυτή μόνο για μας!