Βαριέστησα να καρτερώ, να ξενυχτώ τα βράδια,
τα μάτια μου βουρκώνουνε για σένα στα σκοτάδια,
τα μάτια μου βουρκώνουνε για σένα στα σκοτάδια.

Δυο χρόνια σε περίμενα, μα τώρα πια στο λέγω,
δεν άξιζε να κάθουμαι για σένανε να κλαίγω,
δεν άξιζε να κάθουμαι για σένανε να κλαίγω.

Θα βρω μιαν άλλη με καρδιά, να ξέρει ν’ αγαπάει
και μεσ’ στις στενοχώριες μου να με παρηγοράει
και μεσ’ στις στενοχώριες μου να με παρηγοράει.