Φωτιές βάζουν τα κόκκινα
και τα μεταξωτά σου,
πολλές καρδιές σαν κόσκινα
ανοίγουνε μπροστά σου.
Πονάμε στα ξενύχτια μας
εγώ και κάτι φίλοι,
απλώνουμε τα δίχτυα μας
κι εσύ μας έχεις στείλει.

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας
θα γίνει για τα μάτια της Χριστίνας.
Και για τα κόλπα της Ευρώπης
θα γίνει, μάγκα μου, της Πόπης.

Εσύ ’σαι κομψοτέχνημα,
ουρί του Παραδείσου,
κι εγώ σαν πυροτέχνημα
θα γίνω στο φιλί σου.
Μαλώνω για τα μάτια σου
και σύρραξη θα γίνει,
με κάνουν τα γινάτια σου
ιπτάμενο δελφίνι.

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας
θα γίνει για τα μάτια της Χριστίνας.
Και για τα κόλπα της Ευρώπης
θα γίνει, μάγκα μου, της Πόπης.