Πάλι απόψε σε θυμήθηκα
και ήπια λίγο παραπάνω
μ’ένα μου δάκρυ προσευχήθηκα
να’ρθεις στη ζάλη μου επάνω
Κι ήρθες μπροστά μου ολοζώντανη
το παρελθόν να ζωντανέψεις
κι αν τόσα χρόνια δε μιλήσαμε
άσε να πω τέσσερις λέξεις...

Δε σε ξεπέρασα ποτέ
εσύ είσαι η καρδιά σ’αυτό το σώμα
προσκέφαλο στου ονείρου μου το στρώμα
κομμάτι από ένα είμαστε
Δε σε ξεπέρασα ποτέ
στο δρόμο που μου χάραξες βαδίζω
τα χνάρια τα δικά σου συνεχίζω
για όση διαδρομή απέμεινε

Ο ουρανός Θεέ μου σκοτείνιασε
τα σύννεφα κι αυτά δακρύζουν
πέφτουν οι στάλες στο ποτήρι μου
και τη μορφή σου εξαφανίζουν
Μη φεύγεις τώρα σε χρειάζομαι
μια μπόρα είναι θα περάσει
για μια φορά μείνε στο πλάι μου
κάνε τον ήλιο να χαράξει

Δε σε ξεπέρασα ποτέ
εσύ είσαι η καρδιά σ’αυτό το σώμα
προσκέφαλο στου ονείρου μου το στρώμα
κομμάτι από ένα είμαστε
Δε σε ξεπέρασα ποτέ
στο δρόμο που μου χάραξες βαδίζω
τα χνάρια τα δικά σου συνεχίζω
για όση διαδρομή απέμεινε