Πάλι κι απόψε η βραδιά, ξέρω πως θα περάσει
η σκέψη σου θα με πονά, κι ένα παράπονο ξανά
για `σένα θα με πιάσει.

Και με τις παλάμες των χεριών μου αρχίζω
απ’ τα μάτια μου το δάκρυ να σκουπίζω
σαν υαλοκαθαριστήρες απ’αμάξι
και δε σταματάω μέχρι να χαράξει.

Πάλι κι απόψε η βραδιά, ξέρω πως θα τελειώσει
με ζαλισμένο το μυαλό, κάθε στιγμή θα σε ρωτώ
γιατί μ’ έχεις προδώσει.

Και με τις παλάμες των χεριών μου αρχίζω
απ’ τα μάτια μου το δάκρυ να σκουπίζω
σαν υαλοκαθαριστήρες απ’αμάξι
και δε σταματάω μέχρι να χαράξει.