Με το βλέμμα γαλήνιο, φωτισμένο το νου,
φωτοδότης της θείας αλήθεια,
απ’ τη δίνη της γης ως το φως τ’ ουρανού
οδοιπόρος της στράτας της ίσιας.

Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή
της θυσίας σαν δίνεις τα δώρα,
παρακάλα, Λευίτη, να φερ’ η αυγή
τη δικιά μας Ανάσταση τώρα.

Προχωρείς κι οδηγείς διψασμένες ψυχές
στη δροσιά της πηγής της αιώνιας
και ξεχύνουν του ράσου σου οι μαύρες πτυχές
ηλιαχτίδες χαράς και συμπόνιας.

Το ‘να χέρι στον άνθρωπο δίνεις εσύ
το Σταυρό σου σηκώνεις με τ’ άλλο
και μεθάς απ’ το θείο της πίστης κρασί
κι αναβλύζεις το ύδωρ το λάλο.