Χρόνια τώρα συλλογιέσαι, απ’το βράδυ ως το πρωί, ωχ, ω, ω,
πάψε να πα, παραπονιέσαι για την άδικη ζωή,
πάψε να πα, παραπονιέσαι για την άδικη ζωή.

Το ταλαίπωρο κορμί σου, άστο να ξεκουραστεί, ωχ, ω, ω,
πως δε τσάκισε ακόμα της καρδιάς σου η αντοχή,
πως δε τσάκισε ακόμα της καρδιάς σου η αντοχή.

Ξέχασε τα περασμένα, βγάλ’τα μαύρα που φορείς, ωχ, ω, ω,
και τα ολόχρυ, χρυσα σου νιάτα γλέντα μην αργοπορείς
και τα ολόχρυ, χρυσα σου νιάτα γλέντα μην αργοπορείς.