Κέρνα με πόνε, κέρνα με
ποτήρια πικραμένα.

Τα στήθια απο χολές,
απο λαχτάρες, συμφορές
είναι πια μαθημένα.

Κέρνα με πόνε, κέρνα με
ποτήρια πικραμένα
κι εγώ τα πίνω μαζεμένα.

Απο παιδί με πίκρανε
αυτή η κοινωνία
και καταστάλαξε
μεσ’στη φτωχή μου την καρδιά
τον πόνο η αγωνία

Κέρνα με πόνε, κέρνα με
ποτήρια πικραμένα
κι εγώ τα πίνω μαζεμένα.

Κέρνα με πόνε, κέρνα με
κι αν κλαίω μη σε νοιάζει
κι αν ξεχειλίσεις το γυαλί,
λίγο φαρμάκι πιο πολύ,
το πίνω δε με νοιάζει.

Κέρνα με πόνε, κέρνα με
ποτήρια πικραμένα
κι εγώ τα πίνω μαζεμένα.