Ζούμε σ’ ένα κόσμο
μυρωδιά από δυόσμο δεν έχει, τέλειωσε
ζούμε σ’ένα κόσμο
που με τόσα τρένα
το τρένο το έχασε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
που μες στο σκοτάδι ο φόβος πλημμύρισε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
πήγε η αγάπη μια βόλτα, δε γύρισε

Θεέ μου πού με πάει τούτη η εποχή
τρέχει βιαστική
ούτε με ρωτάει
θεέ μου πού πηγαίνω, όλα σε λεφτά
κι όμως μοναξιάς σκάλες ανεβαίνω

Ζούμε σ’ ένα κόσμο
που χει τόσα φρένα και φρένο δεν έπιασε
ζούμε σ’ένα κόσμο
που με τόσα τρένα
το τρένο το έχασε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
που μες στο σκοτάδι ο φόβος πλημμύρισε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
πού `χει τόσο κόσμο
κι ούτ’ ένας δε μ’ ένιωσε

Θεέ μου πού με πάει τούτη η εποχή
τρέχει βιαστική
ούτε με ρωτάει
θεέ μου πού πηγαίνω, όλα σε λεφτά
κι όμως μοναξιάς σκάλες ανεβαίνω