Στα αλλόκοτά σου τα χρώματα στα μαγεμένα σου τ’ αρώματα
Φούντωσα σαν φωτιά πυράκτωσα έλα και σβήσε με μωρό μου
Να πάψω σαν τρελός να φέρομαι κι άσχημα να συμπεριφέρομαι
Σε φίλους, συγγενείς κι αφεντικά πως τα κατάφερες μάγισσά μου
Κι έκανες άνω κάτω τη γαλήνη μου κι αναδημιούργησες την ήσυχη την λίμνη μου
Και μοιάζω με μπεγλέρι μες τα χέρια σου
Μπράβο σου όμορφη κυρά μου

Σαν της λίμνης τα νερά που ένα βότσαλο σκορπά και τα κάνει άνω κάτω
Πιάνω πάτο
Έτσι όλο με σκορπάς την γαλήνη μου χαλάς, κάντα ότι θες κυρά μου τα νερά μου

Στα βελουτένια σου τα κολλητά τα παντελόνια
Στα μεταξένια σου τα απαλά τα σεντόνια
Στα ονειρεμένα τα ευάερα τα μπαλκόνια
Τρόπο ψάχνω να βρω για να μπουκάρω
Να γίνω το τραγούδι στα χειλάκια σου
Το αεράκι στα κάστανα μαλλάκια σου
Να είμαι αυτός που πίνει απ την πηγούλα σου
Να είσαι η αρχόντισσά μου
Μα εσύ θέλεις μόνο να μ αναστατώνεις, να με αφήνεις και μετά να με φουντώνεις
Απότομά να με ξυπνάς απ το όνειρό μου
Γιατί όλα αυτά ρε μανταμίτσα;

Σαν της λίμνης τα νερά που ένα βότσαλο σκορπά και τα κάνει άνω κάτω
πιάνω πάτο
Έτσι όλο με σκορπάς την γαλήνη μου χαλάς, κάντα ότι θες κυρά μου τα νερά μου

Σε, σε, σε, σε σε, σε σέρνομαι ντρέπομαι μα τι να κάνω καίγομαι
Χάνομαι πνίγομαι και συνεχώς ξανοίγομαι
Μα εσύ κουβέντα μικρή ολιγόλογη μαγεύτρα, άκαρδη πέτρα, καστανή μου καρδιοκλέφτρα
Μα που θα πάει θα επιμείνω θα σε μαλακώσω, σαν πηλό θα σε πλάσω καινούργιο σχήμα θα σου δώσω
Θα κοιμάμαι στα σεντόνια σου που θέλω τόσο ως τον ουρανό
και άλλο τόσο θα το χώσω προτού να λιώσω

Stavento...
Stavento...
Stavento...