Ζωή είσαι μικρή κι εγώ διαρκώς σε μία πτήση
φτερά έχω στη ψυχή θα πω απλά σ’όποιον ρωτήσει
Πολλά για μένα λεν σφαίρες πολλές μέσα στο στήθος
μα ζω ακόμα ζω όπως συνήθως
Κάθε λεπτό που πολεμώ δρόμο τραβώ σ’ένα φως πιστό
νύχτα παντού μα είμαι αλλού στο κόσμο ενός τρελού παιδιού
όλα τα ζω και επιζώ όπως συνήθως

Νερό είμαι κυλώ, είμαι φωτιά είμαι αέρας
παιδί που κυνηγά κάθε στιγμή της κάθε μέρας
μπορεί να ξεχαστώ εγώ μισός άλυτος γρίφος
δειλός και μαχητής όπως συνήθως
Ξυπνάω νωρίς και ζω χωρίς να μ’ακουμπά βαθιά κανείς
της ευτυχίας τη πληγή την κουβαλάω εδώ κι εκεί
δε θα σκεφτώ βιάζομαι ζω όπως συνήθως