Στους δρόμους γλέντια ακούγονται
και τώρα που βραδιάζει
κι ένα ταλαίπωρο παιδί
στο ρημαγμένο το γιαπί
τρυπώνει και πλαγιάζει.

Στρώμα έχει το δάκρυ του,
τον πόνο μαξιλάρι
και για βαρύ του σκέπασμα
της νύχτας το σκοτάδι.

Αλύπητα τον κτύπησε
του κόσμου η καταφρόνια
και δέρνεται μεσ’στη ζωή,
αχ, το ταλαίπωρο παιδί,
χωρίς καμιά συμπόνια.

Στρώμα έχει το δάκρυ του,
τον πόνο μαξιλάρι
και για βαρύ του σκέπασμα
της νύχτας το σκοτάδι.

Και μια σκιά στον ύπνο του
τις νύχτες τον σκεπάζει,
είναι της μάνας η ευχή,
αυτή μονάχα τον πονεί,
αυτή τον αγκαλιάζει.

Στρώμα έχει το δάκρυ του,
τον πόνο μαξιλάρι
και για βαρύ του σκέπασμα
της νύχτας το σκοτάδι.