Απ’ την ώρα που σε βρήκα
μάνα και πατέρα μου
σαν παιδί στον κόσμο βγήκα
να χαρώ τη μέρα μου

Κι ήταν Κυριακή βραδάκι
κι ήταν Κυριακή
Κι ήταν Κυριακή βραδάκι
κι ήσουν η Δευτέρα μου

Μα τα βράδια που γυρνούσα
όλοι με ρωτούσανε
που ‘ναι αυτοί που μ’ αγαπούσαν
ποια στεριά κοιτούσανε

Ποια στεριά και ποια πατρίδα
τι ρωτάτε εμένανε
δεν τους ξέρω, δεν τους είδα
δεν ρωτώ κανένανε

Απ’ την ώρα που σε βρήκα
εαυτέ μου ευάλωτε
στης ζωής την βάρκα μπήκα
όπως ήμουν κι άλλοτε