Μικρού παιδιού λυγμός, παντέρημος σταθμός,
χωρίς εσένα κάθε μου βραδιά,
το στρώμα το διπλό, όσο κι εσύ σκληρό
και που να βρω στον πόνο λησμονιά.

Και προχωρεί, άδεια η ζωή
και για το τέρμα τρέχει και κυλά,
γιατί γιατί ποιος θα μου πει,
άλλος να κλαίει κι άλλος να γελά.
Μικρού παιδιού λυγμός, παντέρημος σταθμός,
χωρίς εσένα κάθε μου βραδιά.

Κατάσβηστο κερί, οι όμορφοι καιροί,
που σ’ είχα ξομολόγο και γιατρό,
μα στη θολή ματιά, κάποια χαραματιά,
μήπως γυρίσεις και αναστηθώ.

Και προχωρεί, άδεια η ζωή
και για το τέρμα τρέχει και κυλά,
γιατί γιατί ποιος θα μου πει,
άλλος να κλαίει κι άλλος να γελά.
Μικρού παιδιού λυγμός, παντέρημος σταθμός,
χωρίς εσένα κάθε μου βραδιά.