Μού `χες πει θυμάμαι τ’ όνομά σου
κι’ άρχισες αμέσως να γελάς.
Τό `χω πια ξεχάσει για φαντάσου
και συ λες ακόμα μ’ αγαπάς, αχ μ’ αγαπάς.

(Ανώνυμε έρωτα τώρα πια σε γνωρίζω
χωρίς συστάσεις μαζί σου ξαναρχίζω.) Χ2

Σ’ αγαπούσα αλήθεια δε θυμάμαι,
άραγε μ’ αγάπησες κι εσύ;
Για τα χρόνια πού `φυγαν λυπάμαι
ίσως όμως νά `φταιγε η ζωή, αχ η ζωή.

(Ανώνυμε έρωτα τώρα πια σε γνωρίζω
χωρίς συστάσεις μαζί σου ξαναρχίζω.) Χ2