Γίδια και πρόβατα η ράχη μα,
άιντε ζαλάγατα κατά σαν κά,
άιντε μανούλα μ’ άιντε τσουπρί
και ματα δω να μη συ βρει.

Αιντε, χάιντε βοσκοπούλα,
για ροβόλα τη ραχούλα,
πήρης κατήφορο, συ καρτερώ,
συ κρυφοβλιέπω και συ λαχταρώ,
άιντε μανούλα μ’ άιντε τσουπρί,
καηκ’η καρδούλα μ’ κι δεν μπουρεί,
χαιντε, χάιντε βοσκοπούλα,
για ροβόλα τη ραχούλα.

Πήρε το σούρπωμα κι το δειλινό,
ο ήλιος χαθ’κε πίσω απ’το β’νό,
άιντε μανούλα μ’ άιντε τσουπρί
κι ένας λιβέντης συ καρτερεί.

Αιντε, χάιντε βοσκοπούλα,
για ροβόλα τη ραχούλα,
πήρης κατήφορο, συ καρτερώ,
συ κρυφοβλιέπω και συ λαχταρώ,
άιντε μανούλα μ’ άιντε τσουπρί,
καηκ’η καρδούλα μ’ κι δεν μπουρεί,
χαιντε, χάιντε βοσκοπούλα,
για ροβόλα τη ραχούλα.

Αιντε μανούλα μ’ άιντε τσουπρί,
καηκ’η καρδούλα μ’ κι δεν μπουρεί,
χαιντε, χάιντε βοσκοπούλα,
για ροβόλα τη ραχούλα.