Μέρες δίχως ήλιο, φορτωμένες μ’ ακεφιά
Να `ρχεσαι να φεύγεις με βροχή με συννεφιά
Λόγια και προφάσεις, σαν αντίγραφα καρμπόν
Κι όταν σ’ έχω ανάγκη, να’'σαι πάντοτε απών

Είσαι `δω μα ζεις μακριά μου,
Σώμα που γυρνά χωρίς καρδιά
Σ’ έχω βγάλει απ’ τα όνειρά μου
Που `γίναν ασήκωτα, βαριά
Είσαι `δω μα δε σε νιώθω
Σκόρπισαν καινούργια και παλιά
Της αγάπης μου τον πόθο
Ξόδεψα σ’ αδιάφορη αγκαλιά

Σκέψεις που σκοτώνουν κάθε ώρα που περνά
Δίπλα σου κι αν είμαι, η ματιά σου με ξεχνά
Ψάχνω στη σιωπή σου να βρω κάτι να πιαστώ
Κάτι να πιστέψω και για σένα να νοιαστώ