Ούτε μια στιγμή δε φάνηκες να πεις
Μια τυπική στη μοναξιά μου καλησπέρα
Στη σκοτεινιά της νύχτας και στο φως της αστραπής
Η απουσία σου φωτιά που καίει τον αγέρα

Και περιστρέφω τη ζωή μου σ’ ένα τίποτα
Να μετανιώνω για ειπωμένα και γι’ ανείπωτα
Σκλαβιά η αγάπη, σ’ αγαπώ, ζωή η αγάπη, αλλά δεν ζω

Κάθε τραγούδι μου πληγή και θύμηση νωπή
Μοιάζω μ’ αηδόνι που του κόψανε το δέντρο
Στο βουητό του κόσμου και στου ονείρου τη σιωπή
Η απουσία σου καρφί στης μοίρας μου το κέντρο